dodał: Katarzyna Chlebek | 2016-05-28 21:40:55 Chroniona nazwa pochodzenia (Protected Designation of Origin) oznacza nazwę regionu, konkretnego miejsca lub w wyjątkowych przypadkach kraju, używaną do opisu produktu rolnego lub artykułu spożywczego. Jakość produktu lub jego cechy charakterystyczne powinny być głównie lub wyłącznie związane z tym szczególnym otoczeniem geograficznym i właściwymi dla niego czynnikami naturalnymi oraz ludzkimi. Cały proces technologiczny czyli produkcja, przetwarzanie i przygotowywanie odbywa się na tym określonym obszarze geograficznym.
Nazwa fasoli wzięła się od wsi Wrzawy, w której zaczęto ją uprawiać, położonej niedaleko ujścia Sanu do Wisły. Roślina ta uprawiana jest w kilkunastu wsiach należących do gmin Gorzyce, Zaleszany i Radomyśl nad Sanem, na terenie powiatów tarnobrzeskiego i stalowowolskiego. Panujące tutaj warunki klimatyczno-glebowe sprzyjają uprawom tej rośliny. Madowe gleby, występujące na obniżonym, osłoniętym terenie, charakterystyczny mikroklimat związany z bliskością dwóch dużych rzek, uregulowane stosunki wodne, obszar cieplejszy niż otaczające go tereny - to wszystko wpływa na długość okresu wegetacyjnego, a także prawidłowy wzrost roślin i duże, dobrej jakości plony.
Duże wartości odżywcze i smakowe fasoli wrzawskiej sprawiają, że zapotrzebowanie na nią stale rośnie. Fasola zawiera błonnik, białko, liczne mikroelementy, przy znikomej zawartości tłuszczu, a także kwas foliowy i magnez zmniejszające ryzyko chorób serca i naczyń wieńcowych.
Kilka lat temu we wniosku resortu rolnictwa o rejestrację nazwy „fasola wrzawska” jako Chronionej Nazwy Pochodzenia napisano, że „fasola wrzawska swą niepowtarzalną jakość zawdzięcza nie tylko unikalnemu środowisku przyrodniczemu, z którym jest nierozerwalnie związana, ale również tradycji i technice produkcji na tym terenie oraz kształtowanym przez lata, specyficznym umiejętnościom miejscowej ludności”.
Podkarpacki miód spadziowy certyfikat jakości Chroniona Nazwa Pochodzenia otrzymał kilka lat temu. Miód ten może być zbierany jedynie na obszarze nadleśnictw Rymanów, Komańcza, Lesko, Baligród, Cisna, Wetlina, Stuposiany, Lutowiska, Brzegi Dolne, Strzyżów, Bircza, Dukla, Brzozów, Dynów, Kańczuga, Radymno, Krasiczyn oraz Bieszczadzkiego i Magurskiego Parku Narodowego. Spadź, zwana też rosą miodową, w postaci kropel występuje latem na igłach oraz na gałęziach jodły i świerka, a także niektórych drzewach liściastych. Składa się głównie z soków roślinnych.
Miody spadziowe mają m.in. walory lecznicze. W smaku są smaczne i łagodne; posiadają żywiczny aromat o zapachu jodły. W porównaniu z miodami nektarowymi, mają one więcej soli mineralnych, białek, aminokwasów, olejków eterycznych. Miody spadzi iglastej posiadają też więcej ważnych dla zdrowia mikroelementów jak magnez, żelazo, wapń, mangan, miedź. Często nazywane są miodem królewskim lub papieskim. Wykazuje on działanie przeciwzapalne, antyseptyczne, wykrztuśne o wysokiej aktywności na bakterie chorobotwórcze. Podkarpacki miód spadziowy zawdzięczamy pszczołom ras: zachodnio- środkowoeuropejskiej, kraińskiej oraz kaukaskiej.
